We gedragen ons als kleine Vlamingen

Onder deze titel verscheen het interview dat Tomas Vanheste, de adjunct-hoofdredacteur van de lage landen (Ons Erfdeel) onlangs van mij afnam. De neerslag verscheen op de website van de lage landen. Hieronder verzamel ik enkele fragmenten die lezer misschien goesting doen krijgen naar meer.

In een samenleving die polariseert en individualiseert, is het van vitaal belang het culturele weefsel te versterken in de buitengebieden waar de polarisatie het sterkst is, vindt Caron. "Er zou een plan moeten zijn om ordentelijk op een gelijkwaardige manier te praten tussen overheidslagen over het cultuurbeleid. De lokale besturen hebben het water aan de lippen. Ze hebben het financieel veel moeilijker dan de Vlaamse overheid." (...)

Voor zijn proeve van wetenschappelijke bekwaamheid analyseerde Caron alle nota's van de ministers van cultuur sinds 1970 op de waarden waarmee het beleid werd gerechtvaardigd. Waar inspiratie het kernbegrip is, draait cultuur om bezieling, originaliteit en creativiteit. Waar faam de centrale waarde is, dient cultuur de eer, de goede naam en de waardering door het publiek. Zijn bevinding was dat faam als waarde steeds meer voorop is komen te staan, terwijl inspiratie is weggezakt.

'Het cultuurlandschap is een reflectiekamer van je samenleving. Als belangrijke delen van je bevolking ontbreken op de scène of in het publiek dan moet je als overheid durven zeggen: dit moet je corrigeren'

Caron besluit zijn proefschrift met een blauwdruk voor een vruchtbaar cultuurbeleid. Daarin schrijft hij dat er een stijging nodig is van het cultuurbudget van de huidige een procent van de totale Vlaamse begroting naar twee procent. "Als we de lijst opmaken van wie er tekortkomen, is die immens", licht hij toe. "Laat ik me eerst positief uitdrukken: er is veel geprofessionaliseerd en kwaliteit gewonnen in de voorbije vijfentwintig jaar. Maar er blijven grote behoeften. Je merkt dat bijvoorbeeld aan de hele discussie over de eerlijke beloning van kunstenaars. Elk onderzoek toont opnieuw aan dat het gros van de kunstenaars precair leeft, onder de armoedegrens bijna. Dat heeft natuurlijk te maken met de druk op het budget. Als je fair pay wil toepassen, wat toch een centraal principe zou moeten zijn, dan moet het budget drastisch stijgen."

Het hele interview is hier te lezen.