Ingediend op mei 19th, 2019 door bartcaron
Is iedereen echt gelijk voor de wet? Als je thuis een kleine verbouwing wil uitvoeren, je garage wil aanpassen of oprit wil veranderen, dan moet je een bouwvergunning vragen (voor verhardingen vanaf 200 m2). Om een beetje orde te houden in de ruimtelijke verrommeling. Dan moet je maanden geduld hebben en hopen op een positieve beslissing van je gemeentebestuur. Een beslissing moet 35 dagen uithangen voor je kan starten met de werken.
Maar dat geldt duidelijk niet voor iedereen. Wie een vliegveld grondig wil aanpassen, die is daarvan vrijgesteld. De (drog)reden: omdat er geen gebouwen worden opgericht en de start- of landingsbaan niet wordt gewijzigd. Maar al de rest mag zonder bouwvergunning, en daarom ook zonder openbaar onderzoek of zonder milieu-effectenrapport, worden gerealiseerd.
Wat zal er nu gebeuren in het best gesubsidieerde vliegveld van West-Europa? In Wevelgem dus. Er komt een heraanleg van de aansluitingen van taxiwegen op de startbaan, de aanleg van turnpads aan de uiteinden van de startbaan en een update van de verlichting, de heraanleg van de taxiwegen en aprons, aanleg van een dienstweg, herlocalisatie van de basisinfrastructuur (brandweer, meteostation, kerosinebevoorrading) en signalisatie.
Ons lijken dat geen kleine werkjes zoals de heraanleg van je terras. Maar zeer ingrijpende werken. Maar die moeten veel minder lang wachten, een openbaar onderzoek is blijkbaar niet nodig, een gele affiche was nergens te bespeuren. Op vrijdag wordt een beslissing genomen, op maandag worden de werken gestart. Een politiek van twee maten en twee gewichten, laat dat duidelijk zijn. Daarenboven, op kosten van de belastingbetaler. Van u dus.En dat allemaal voor de minst gebruikte luchthaven van West-Europa.
Ingediend op mei 19th, 2019 door bartcaron
Geen superdiverse samenleving zonder culturele emancipatie. De uitsluiting, achterstelling en discriminatie van etnisch-cultureel diverse groepen behoeven geen uitvoerige bewijslast. Ook in de culturele wereld. Als je rondkijkt, kan je het niet ontkennen, het sociaal-cultureel werk, de kunsten of het cultureel erfgoed zijn overwegend blank en westers georiënteerd. Zowel bij de deelnemers en de bestuursleden als de professionals, moet je met een loep zoeken naar mensen met een andere etnisch-culturele achtergrond. Heel voorzichtig, letterlijk bijna, zien we hen opduiken in het theater, in de muziek en hedendaagse dans, of in de tentoonstellingsruimte van de beeldende kunsten. Gelukkig zijn er ook veel zelforganisaties van diverse etnisch-culturele pluimage.
Kortom, de culturele omgeving in Vlaanderen weerspiegelt absoluut niet de diversiteit in de samenleving. Voor ons is diversiteit, een mozaïek aan smaken, visies en praktijken een na te streven doel. Het is niet zo eenvoudig te bereiken. Zo is onze artistieke canon sterk geworteld in een twintigste-eeuws westers waardenkader. Kijk naar de groten in de muziek, het zijn allemaal westerse componisten van polyfonisten langs de barok tot aan de klassieken en modernen. Idem voor literatoren en theatermakers. Het is alsof alleen onze smaak de juiste is. Je kan je zelfs afvragen of wij als blanke Vlamingen bewust of onbewust de deur gesloten voor nieuwe Vlamingen? Wij bouwen zo weinig of geen brugjes naar hun cultuur/culturen. We leven vol verwachting dat zij onze muziek, ons toneel en onze dans zullen waarderen. Hoe vaak brengen onze cultuurhuizen daarentegen andere cultuuruitingen dan de westerse, wars van elke vorm van exotisme ? (meer…)
Ingediend op mei 10th, 2019 door bartcaron
Onze fiere cultuurstaat Vlaanderen nam voorbije legislatuur meer dan ooit afstand van één van haar sterkste troeven: namelijk haar dynamische verhouding met het lokaal cultuurbeleid. Enerzijds door het wegnemen van de persoonsgebonden bevoegdheden van de provincies, anderzijds door het bruusk afbreken van haar immer spannende latrelatie met de lokale besturen.
Decennialang stimuleerde de Vlaamse gemeenschap haar lokale besturen via een breed en gevarieerd instrumentarium van subsidies en structureel geoormerkte middelen voor hun lokaal cultuurbeleid. In 2016 slaagde men er echter in (quasi geruisloos!) het decreet lokaal uit te hollen tot een lege doos: alle Vlaamse cultuursubsidies worden immers vanaf dan – via de grote stoofpot van het gemeentefonds – aan de gemeentebesturen overgemaakt: onvoorwaardelijk en zonder tijdsafbakening. Waar in het synchrone kunstendecreet elke euro bijna obsessief moet worden verantwoord ontneemt de Vlaamse overheid zich in deze elke vorm van aansturing, coördinatie en stimulering.
Dit alles onder het adagio van een ongebreideld geloof in de kracht van de lokale besturen: mooi en edel op papier maar een vergiftigd geschenk dat heel ons zorgvuldig opgebouwd cultureel eco-spreidingsysteem dreigt te verzieken. Want diezelfde krachtdadige lokale besturen trokken vorige week nog aan de noodrem. Sommigen onder hen dreigen zelfs – letterlijk – failliet te gaan (cfr. Cis Stijnen in DM 26/04). Vlaanderen schuift immers zoveel bevoegdheden naar hen door zonder de nodige boter bij de vis waardoor de lokale bestuurskracht zich alvast financieel laat uitputten. Niet noodzakelijke uitgaven zoals bv. voor de cultuursector zullen dan ook niet zelden als eerste geviseerd worden. Kunstenpunt maakte in 2018 al gewag van 30% minder programmering van gesubsidieerde gezelschappen in de culturele centra… (meer…)
Ingediend op mei 2nd, 2019 door bartcaron
Dat onderwijs en welzijn veel kosten, is logisch en begrijpelijk. Maar cultuur is toch maar het ondergeschoven kind. Die 1,12% voor cultuur is aan de magere kant. Het komt neer op zo’n 517,7 miljoen euro. Daarmee worden in Vlaanderen honderden organisaties ondersteund in verschillende sectoren: in de kunsten, het sociaal-cultureel werk en het cultureel erfgoed. Daar zijn spraakmakende huizen bij zoals NTGent, of het KMSKA, of de AB, het SMAK enz., maar ook tal van organisaties als Femma, Davidsfonds, Vormingplus, VLAMO of Koor en Stem, vele musea en archieven, veel jonge artiesten, enz. De effecten zijn groot. De inbreng van de overheid is beperkt. Veruit de meeste organisaties verwerven overigens op basis van die subsidies ook veel eigen middelen. Elke euro van de overheid mobiliseert minstens evenveel geld uit de samenleving. Het is trouwens een arbeidsintensieve sector, met matige lonen, en veel onzekerheid.
Helaas, tijdens de voorbije legislatuur werd er door de Vlaamse regering dan nog eens stevig bespaard op dat beperkte budget. Cultuur leverde het meeste in van alle beleidsdomeinen. Zonde.
Het (on)belang van cultuur blijkt ook het feit dat Sven Gatz in de rangorde de laatste minister is. De Open VLD kwam pas in de coalitie toen ze als partij nodig bleken om een federale regering te vormen. De partij eiste meteen ook twee ministerposten op in de Vlaamse regering. Dat gebeurde pas nadat het Vlaamse regeerakkoord al was onderhandeld. Kortom, minister Gatz en zijn partij hadden nul komma nul inbreng in het cultuurprogramma. De kaarten waren al verdeeld, de opties genomen, de budgetten vastgelegd. Gevolg? Financiële ademruimte voor cultuur heeft hij niet kunnen waarmaken.
Kijk ook even naar de cultuurcommissie van het Vlaams parlement. Fijne mensen, oprecht geïnteresseerd in kunst en cultuur, maar niet meteen de toppers van hun partij. Cultuurpolitiek is vandaag de B-ploeg van de politiek. De A-ploeg houdt zich bezig met economie, werk, onderwijs, welzijn… (meer…)
Ingediend op april 25th, 2019 door bartcaron
Bart Caron en Staf Pelckmans delen twee passies: een passie voor politiek en een passie voor kunst en cultuur. Wekelijks tot aan de verkiezingen (en wie weet daarna nog) bloggen ze over het belang van cultuur in de samenleving. Deze week is het woord aan Staf. Over cultuur als verbindende factor en bruggenbouwer.
In een maatschappij, die economische belangen zo centraal stelt dat het menselijke – en meer nog het sociale – dreigt verloren te gaan, zoeken mensen naar nieuwe vormen van verbinding en zingeving. Cultuur bouwt bruggen zodat mensen elkaar in alle openheid kunnen ontmoeten. Groen meent dat we hiermee misschien niet de wereld kunnen redden maar wel versterken! Kunst inspireert, confronteert, relativeert, ontroert, daagt uit en geeft hoop! Verbeeldingskracht is onmisbaar om het bekende te bevragen en ons nieuwe werelden te tonen.
Kunsten en cultuuruitingen bestaan bij de gratie van haar makers en bedenkers. Daarom wil Groen met cultuur (en dus ook de kunsten) voluit inzetten als een toegevoegde waarde ‘an sich’ : als wezenlijk maatschappelijk bindmiddel. Op een open en tolerante houding waarin iedereen zich kan ontplooien, op een culturele kruisbestuiving die leidt tot nieuwe inspiratie en creatie.
En neen, cultuur functioneert niet in een vacuüm, maar is een wezenlijk deel van een landschap en dus van een ecosysteem. Meer zelfs, ze spoort als een locomotief door onze Vlaamse en internationale velden. Ze gaat hierbij niet alleen op zoek naar de schoonheid maar ook – en zeer bewust – naar de helaasheid der dingen. De vijf V’s: vergrijzing (steeds ouder), verdunning (steeds meer alleenstaanden), vergroening (steeds jonger) en – vooral ook – verarming (steeds armer) en verkleuring (steeds diverser qua herkomst), plus de interacties daartussen.
De volgende Vlaamse regering moet veel slimmer de krachten van haar cultuurbeleid inzetten! Transversaal zowel in haar onderwijs-, welzijns- en diversiteitsbeleid als in haar strijd tegen kansarmoede en voor haar klimaatambities! En alstublieft niet alleen symbolisch en voor de schone schijn maar ook daadwerkelijk met aan budgetten gekoppelde acties. In ‘realtime’ en een gezamenlijk geloof in de bijzondere krachten ervan. Immers: geen reis zonder trein, geen trein zonder rails, geen sporen zonder dwarsverbindingen!
Staf Pelckmans, 24 april 2019
Ingediend op april 21st, 2019 door bartcaron
De kranten, tijdschriften, radio en televisie besteden steeds minder aandacht aan kunst en cultuur. Behalve als het om populaire – lees: commerciële – cultuur gaat. De reden klinkt simpel: het levert meer lezers, dus meer verkochte kranten en tijdschriften op.
De commerciële belangen van populaire evenementen en media sporen samen. Kijk maar naar Rock Werchter, K3, studio 100, nieuwe filmreleases, mode, enz. Ze hebben vooral belangstelling voor incidenten en tragische gebeurtenissen. Blader even door Dag Allemaal, het populairste tijdschrift in Vlaanderen, of in Humo, het equivalent voor de lezer met een andere (niet meteen betere) smaak. Vergelijkbaar, Het Laatste Nieuws en De Morgen.
In de populaire pers gaat het over de vedetten van de populaire cultuur, over sterren met schuin gedrag. Maar over Tomorrowland, Kamping Kitsch, rock en pop schrijven alle media, ook de ernstige. De cultuurconsument zapt dat het een lieve lust is, de media volgen.
Ingediend op april 3rd, 2019 door bartcaron
Komt het nieuwe mestactieplan (MAP6) er nog deze legislatuur? Volgens parlementsvoorzitter Jan Peumans verdient het decreet een “grondige behandeling in het parlement”. Hij gaat daarom in op de vraag van Bart Caron en Björn Rzoska (Groen) en Bruno Tobback (sp.a) om een advies te vragen bij de Raad van State en op de vraag van Hermes Sanctorum om ook een advies van de Minaraad en de SALV te vragen.
Ingediend op maart 31st, 2019 door bartcaron
Een artikel uit VDV-magazine 245, het ledenblad van de Vlaamse Dierenartsenvereniging van maart 2019.
Dierenwelzijn hoort bij het beleidsdomein van minister Ben Weyts (N-VA). Het werd voor het eerst een Vlaamse bevoegdheid.
Het blad polste bij enkele commissieleden waarover ze al dan niet tevreden zijn, en wat de volgende commissie zeker moet aanpakken.
Ingediend op maart 17th, 2019 door bartcaron
Brief naar aanleiding van de voorstelling van het boek ‘Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid’.
Aan de heren Caron en Redig.
Mijne heren,
Gisteren liep ik door de Jodenstraat in Antwerpen. Ter hoogte van het huis waar naast de deur op een plakkaat ‘Uitgeverij Vrijdag’ staat, zag ik een zwaar gebouwd manspersoon een doos versleuren naar een auto die stond waar geen auto mag staan. Toen deze manspersoon met zijn auto vertrokken was, lagen er drie boeken in een blinkende plas op de kasseien. Het bleek te gaan om drie exemplaren met als titel Vanop de Frontlijn, door u beiden geschreven. Het meest droge exemplaar heb ik meegenomen, in het gedacht in het nachtasiel een spannend oorlogsboek te kunnen lezen. Het is mij lelijk tegengevallen.
Zelfs de hoofdstukken met een spannende titel zoals ‘de demonisering van het middenveld’ of ‘collaboratie of verzet?’ waren gewoon klachtenbrieven over het feit dat toneelgroepen alleen maar daar kunnen bestaan waar een burgemeester met een lange arm zit en over het feit dat er te veel instrumenten door het verdwijnen van onze fanfares.
Tenminste, als ik het goed begrepen heb, want uw boek staat vol stadhuiswoorden. Geen van mijn kameraden heeft mij bijvoorbeeld kunnen uitleggen wat een participatiehoek is, nochtans zijn er twee bij die ooit in de bouw hebben gewerkt. Zelfs de sociaal assistent van het nachtasiel wist niet tegen welke ziekte een mens een evaporatie moet krijgen. (meer…)
Ingediend op maart 10th, 2019 door bartcaron
Welkom op de voorstelling van het boek “Vanop de Frontlijn, Reflecties op het Vlaamse Cultuurbeleid”, dat ik samen met Guy Redig schreef. Wij houden het cultuurbeleid een spiegel voor…
We moeten af van ‘middeleeuwse’ overdracht van jachtrechten
Alternatieven voor dierproeven
Ketnet wil zender voor allerkleinsten, “Legitieme vraag en begrijpelijke ambitie”
Gereglementeerde boekenprijs unaniem goedgekeurd door Vlaams parlement
Wat liep er fout met de bescherming Villa Slabbinck? (Brugge)
Groen verwelkomt Bellegemse windmolens, maar vraagt ‘windplan’ voor regio Kortrijk
Woede van boeren terecht, maar alleen ander landbouwmodel geeft boeren een zekere toekomst.
Provinciebestuur W-Vl verliest vele (culturele) instellingen
Bart Caron : “Overdracht cultuurbevoegdheden provincies is een wangedrocht !”
Nog geen bescherming poldergraslanden
Brugge weert plooifiets uit overheidsgebouwen
De Leie of het Kanaal naar Roeselare: Groen wil meer binnenvaart
Kortrijk Airport, milieuvergunning aangepast?
Wanneer faire prijzen voor landbouwproducten?
Burgerkabinet ontslaat Gatz niet van plicht om al bestaande inspraak te versterken
Steeds meer monumenten wachten op broodnodig onderhoud. Ondertussen verkrotten ze
Freya Piryns voorgedragen als vertegenwoordiger in de Raad van Bestuur van de VRT
Regering krimpt beloofde natuurgebieden langs de Leie sterk in
Bruggen in Kortrijk, werkende verlichting op de fietspaden is een brug te ver…
LAR-zuid, woordbreuk van de stadscoalitie
Informatie, diverse sporten en cultuur moeten prioriteit VRT blijven
‘Gemeenteraad is wachtzaal voor wie schepenambt wil’
Persmededeling: Groen maakt werk van versterking West-Vlaamse open ruimte.
Persbericht: 5 Groene werven voor een impuls in West-Vlaanderen.
Copyright 2024 - bartcaron.be // Design: Het Concept / Matthias Malfrere - Web development: ikhona